Upravljanje seminarski

Upravljanje

Dobro upravljanje cilj je svake uspešne države. Masovni mediji danas imaju veliku kontrolu nad stvaranjem državnih okruženja i mišljenja o bilo čemu kod publike, potrošača, pa i samih kreatora informacije. Televizija, radio, dnevna štampa i internet postali su svakodnevica svakog čoveka na planeti. Svakim danom broj potrošača medija se povećava. Masovni mediji imaju mogućnost i moć da kontrolišu funkciju i upravljanje državom. Mediji moraju biti svesni da su oni glavni učesnici političkog i društvenog života i da posledice koje oni mogu prouzrokovati mogu biti loše za sve, jer je volja pokretač svega. Početkom tridesetih godina 20. veka stvoreno je mišljenje da je uticaj masovnih medija na državu gotovo neograničen. Radio je u to vreme bio glavni i jedini pravi masovni medij, a demokratsko društvo u to vreme bojalo se njegovih posledica.
Komuniciranje medija i države još uvek je jedna od prvorazrednih sociokuturnih činjenica vremena u kojem živimo, ali je struktura mas-medijskih sadržaja danas u značajnoj meri izmenjena. Svojstva medija se najintenzivnije eksploatišu u okolnostima velikih političkih kriza, kakva je, recimo, bila ona koja je prethodila raspadu Jugoslavije, kriza koju su iz latentne u manifestnu fazu preveli upravo mediji masovnih komunikacija. Dajući neograničen publicitet stavovima nepomirljivo sukobljenih političkih elita, odnosno u njima sadržanim neusaglasivim političkim vrednostima i političkim ciljevima, mediji su odlučno doprineli i afirmaciji rata kao jedinog načina njenog razrešenja. A u ratnim okolnostima gotovo sve društvene funkcije medija bivaju suspendovane u korist njihove političko-propagandne funkcije. U procesu posredovanja političke komunikacije kakvoj se tada pribegava, da bi se kvalitetno upravljalo državom mediji postaju njen tehnički, odnosno tehnološki aspekt i upravo kao takvi vrlo važni i nezamenljivi. Akteri komunikacije - pošiljalac i adresat političke poruke pritom su uglavnom van njihovih institucionalnih okvira. Oblikovanje sistema državnih vrednosti, profilisanje i projekcija političkih ciljeva na tim vrednostima utemeljenim, međutim, u nadležnosti su onih koji se u određenom trenutku nađu na odlučujućim mestima u političkoj hijerarhiji. Jezik se, na određeni način modeliran, samo stavlja, ili, preciznije rečeno - biva stavljen u službu propagande političkih poruka, odnosno u njima sadržanih političkih vrednosti i političkih ciljeva. Kao takav, on vrši još jednu političku funkciju - adresate tih poruka psihološki preparira, indukuje u njima političku volju za usvajanje propagiranih vrednosti i ciljeva, konformira ih tim ciljevima i mobilizuje za akcije njihove realizacije.




Literatura

1.Balle, F.(1997) Moć medija/mandarin i trgovac , CLIO, Beograd
2. Plenković, M. (1998) Komunikologija masovnih medija, Barbat, Zagreb